środa, 29 lutego 2012

wiosenne zapowiedzi...

   Po wczorajszych śniegach nie ma już śladu. Zostało błoto, mgła, szarość i wdzierająca się wszędzie wilgoć. Jak by nie patrzeć takie drobne niepogody i pluchy są coraz większymi oznakami nadchodzącej wiosennej aury. Dałoby się polatać nawet dziś, jednak trochę szkoda mi przemoczyć glajta i tym samym diametralnie skrócić jego żywotność. Wole poczekać na ładniejsze dni, takie w których będzie można polecieć gdzieś dalej, polatać dłużej i pobyć "w niebie" co najmniej kilka godzin.
   Tak trochę, by pogonić zimę jeszcze bardziej postanowiłem machnąć dziś kilka słów o planach i możliwościach wiosennych. W przeciwieństwie do zeszłorocznych "możliwości wiosennych" w tym roku szykuje się cała masa imprez, w których można pouczestniczyć, polatać, czy chociażby tylko popatrzeć i popstrykać zdjęcia. Jeszcze nie zdecydowaliśmy do końca gdzie pojedziemy i w czym będziemy uczestniczyć, jednak jest kilka pewniaków, gdzie na pewno się zjawimy.

   By trochę usystematyzować "możliwości wiosenne" wymienię je w kilku punktach

- 18-22 kwiecień - ALBATROS PIŁA 2012  oczywiście w aeroklubie pilskim
- 26-29 kwiecień - VII Ogólnopolskie Toruńskie Zawody Samolotowe na terenie aeroklubu pomorskiego
- 12-13 maj - TORUŃSKIE LOTNICZE TARGI EDUKACJI I PRACY na terenie aeroklubu pomorskiego
- 1-2 czerwiec - WSZYSTKO DLA LOTNICTWA - AIR FAIR 2012 na terenie WZL no2 w Bydgoszczy
- 2-3 czerwiec - TARGI LOTNICTWA LEKKIEGO PARARUDNIKI w aeroklubie częstochowskim
- 23-24 czerwiec - PŁOCKI PIKNIK LOTNICZY
- 28 czerwiec - 1 lipiec - III TORUŃSKIE ZAWODY BALONOWE
- 14-15 lipiec - IV KUJAWSKO POMORSKI FESTIWAL LOTNICZY na terenie aeroklubu pomorskiego

   Wiosną odbędzie się jeszcze jedna dobra impreza, na której NA PEWNO będziemy. Pod koniec maja więc chyba w najfajniejszym wiosennym miesiącu w Wałyczyku odbędzie się dwudniowy piknik rodzinny z zacięciem lotniczym. Po tym co widzieliśmy tam rok temu, organizację i przygotowanie gospodarzy niemożliwe jest byśmy odpuścili imprezę mogącą stanowić wzór i przykład tego jak coś zorganizować dobrze i ciekawie. Tegoroczna edycja tego pikniku odbędzie się w dokładnie tym samym miejscu w terminie 26-27 maja. 
   Wg planów ma to być impreza dwudniowa z większą ilością samolotów , ultralightów, motolotni i paralotni niż rok temu. Oczywiście na ziemi też się dużo będzie działo. Na razie oficjalnych informacji jest niewiele (nie mamy ostatecznego planu imprezy, jest za to regulamin lotów i organizacji przestrzeni) jednak gdy się tylko pojawią wszelkie oficjalne wieści od razu znajdą się na naszym blogu. Tym bardziej, że prawdopodobnie będziemy aktywnie współuczestniczyć w procesie organizacji i przygotowania na miejscu tej właśnie imprezy.
   Dodatkowo ostatnio zaczął krystalizować sie pomysł kolegów z KujPomTEamu by wzorem zeszłorocznych doświadczeń wesprzeć i w tym roku jeden z domów dziecka (zeszłoroczna Akcja WPOW Brzezie) jednak na razie nie wiadomo co i jak, w jakiej formie i szczegółach będzie wyglądało. Dziś pojawił się pomysł - my będziemy wspierać, pomagać i jak się uda uczestniczyć. 

   Jak widać powyżej jest kilka ciekawych propozycji (a i tak nie napisałem o wszystkich) i nawet najbardziej wybredni miłośnicy "lekkiej awiacji" coś tam dla siebie wybiorą. My zameldujemy się na przynajmniej części z tych imprez i relacje na blogu będą :)  A tak trochę z boku - cholera, co tydzień piknik, impreza, targi, a gdzie miejsce na latanie dla siebie, na to własne doświadczenie pasji, spełniania marzeń i intymnego obcowania z niebem? Trzeba będzie uważać, by nie zapędzić się w gonienie po imprezach i utratę tego wszystkiego, co w lataniu jest najpiękniejsze, tej romantyki, tych wszystkich tak bardzo osobistych uczuć i latania dla siebie, dla marzeń i osobistej frajdy. 




wtorek, 28 lutego 2012

pogodowa kołomyja z niezłymi widokami...


   Miniony weekend zaskoczył niespotykaną jak na luty piękną pogodą. Niedzielny poranek zaskoczył jeszcze bardziej kłując w oczy baziami (czy jak kto woli kotkami na gałązkach). Poniedziałek też był całkiem pogodny, za to dziś totalna kołomyja, właśnie pada śnieg, deszcz i ogólnie jest szaro, brudno i dosyć nędznie. Totalna chlapa, wszystko jakieś takie brudne i lepkie od wilgoci. Feee.
   Ale ale - trafił się fajny weekend - pogodowo i życiowo - w końcu było kilka dni, które mogliśmy spędzić sami ze sobą, bez jakichś spraw zawodowych nacieszyć się domem, lenistwem i tym wszystkim, co sprawia, że tak bardzo cieszymy się każdą chwilą.
   Co niektórzy ze znajomych spędzili weekend w powietrzu ("kujpom team" wybrał się nad morze, Janusz Netopelek testował napęd po naprawie cewki za pomocą powietrznego rodeo), a my ostatecznie nadrobiliśmy wszelkie zaległości filmowe i domowe. Nadrobiliśmy nawet zaległości w opychaniu się pizzą, ale nie ma się co dziwić. Odkąd w Chełmży pojawił się nowy gracz na rynku usług jedzeniowych, dania przez nich tworzone wpisały się na stałe do naszego jadłospisu. Teraz możemy z całą odpowiedzialnością mówić, że kto nie jadł pizzy zrobionej w "Pablo", ten kosmicznie dużo stracił.


   Wracając do tematu - tytuł zapowiadał wpis "pogodowy" a ja deliberuję o jedzeniu.Wracam na właściwy tor zatem. Wygląda na to, że to ostatnie podrygi zimowej pluchy i wiosna niedługo rozszaleje się na dobre. I świetnie, bo doczekać się już nie możemy normalnej pogody, błękitnego nieba, śpiewu ptaków i jakichś porządniejszych cumulusów. Właściwie to tegoroczna zima była jakaś taka nijaka. Długo było ciepło i mokro, potem dwa tygodnie ostrzejszej zimnicy i teraz znowu plucha. Mało latania, bo jak się rozkładać przy -20stu, lub na łące gdzie obowiązkowe gumiaki i wykopywanie auta. Tak czy inaczej - zima już odchodzi i w kościach czuć przedwiośnie. Ładniejsze dni są coraz częstsze i to bardzo napawa optymizmem. Normalnie mordka się śmieje, jak widzę coraz więcej dobrych wiosennych "oddechów". Zwłaszcza takich jakie zawitały do nas ostatnio :




niedziela, 26 lutego 2012

jak przewiązać sterówki....

   Ostatnio zrobiło się na blogu nieco "poradnikowo" więc by kontynuować tą "nową świecką tradycję" poniżej zamieszczamy filmik o wiązaniu, supełkowaniu, plątaniu i tym wszystkim co trzeba zrobić, by sterówki były przewiązane prawidłowo. Dodatkowo niech ten wpis będzie nauką dla tych wszystkich, którzy nie potrafią tego dokonać i którzy popełniają przy tym błędy skutkujące przecieranie linki lub rozsupłaniem w najmniej spodziewanym momencie. Dobrego oglądania :

oscarowy weekend...

   Od kilku dni jest nieco luźniej, wobec czego aktywnie nadrabiamy zaległości filmowe. Nie trzeba zasuwać do pracy, porządki w domu zrobione, wiosna jeszcze w pełni nie nadeszła, więc skupiamy się przede wszystkim na filmach ciekawych, ważnych i godnych oglądania. No i trzeba jasno powiedzieć - paraglidepara lubi dobre kino ;)
   Wracając do tematu - przez te kilka ostatnich dni obejrzeliśmy kilka fajnych, dobrych, wartościowych filmów, które zostały nominowane do tegorocznych Oscarów. W przerwach pomiędzy "seansami" podglądamy telewizję, nieustannie bombardującą nas medialną sraczką o Oscarach, o amerykańskiej akademii filmowej i obrazującą, jak polscy "twórcy" bardzo liczą na sukces.
   Nie widzieliśmy jeszcze "w ciemności", za to obejrzeliśmy większość pozostałych nominacji. Kilka z nich przemknęło i już o nich zapomnieliśmy, kilka z nich utkwiło mocno w pamięci. Do jednego z nich należy "Hugo". Film zrealizowany bardzo sprawnie, dobrze zagrany i opowiadający historię nietuzinkową, wzruszającą i ciekawą. Film godny polecenia jeszcze z jednego powodu - jedną z głównych ról zagrał w nim Sacha Baron Cohen (popularny Bruno , Borat i AliG) który dał tak dobry popis swojego warsztatu, że aż zastanawialiśmy się czy to rzeczywiście On.
   Wracając do Oscarów i amerykańskiego "towarzystwa wzajemnej adoracji". Środowisko amerykańskich twórców pomimo swojej "otwartości", "demokracji" i "akceptacji wszelkich artystów" nie zgodziło się na udział w gali jednego z głównych aktorów w filmie wspomnianym powyżej, który zresztą sami nominowali. Kontrowersyjnego aktora nie chcą, za to chętnie przyznają statuetki różnym takim "panom" posuwającym dzieci, uciekającym przed prawem i innym takim. Cóż - "ameryka" rządzi się swoimi prawami, a ich cele i poziom są co najmniej dziwaczne. Co kraj to obyczaj.
   Najlepiej chyba oglądać filmy wg własnego uznania, samemu je oceniać, a na Oscary patrzeć tak jak wspomniany wcześniej Sasha Baron Cohen. Dobrego oglądania :

piątek, 24 lutego 2012

cewkowe boje z solo 210.....

   Właściwie od początku mojej kariery pilota PPG, więc od kilku dobrych lat, latam na napędzie opartym na znanym i powszechnie lubianym silniku Solo210. Można zdecydowanie powiedzieć, że silnik ten zmotoryzował latanie paralotniowe w naszym kraju i stał się tym, czym przysłowiowy "maluch" dla polskiej motoryzacji minionego wieku. Każdy widział, prawie każdy miał, większość dobrze poznała jego wady i zalety, a na dokładkę właściwie każdy ma jakieś ciepłe uczucia do tego właśnie napędu.
   Pomimo stosunkowo dużej liczby oferowanych współcześnie silników i napędów, Solo nadal nieźle się trzyma i wciąż ma całkiem spore grono zadowolonych zwolenników.
   Ma wiele konkretnych zalet, do których należy niewątpliwie zaliczyć legendarną trwałość, prostotę konstrukcji i kosmicznie wielką liczbę miejsc, w których można zaopatrzyć się w części zamienne lub zamienniki oryginałów.
   Wiadomo również, że wielu "garażowych" konstruktorów na bazie właśnie tego silnika tworzy całkiem fajne napędy, trwałe, zgrabne i dobrze latające.
   Żeby nie było tak kolorowo - Solo ma także wady - przede wszystkim niska moc i nędzne wykonanie "otoczki silnika" sprawiające, że właściwie każdy musi co jakiś czas poprawić konstruktorów. Do standardu należą kiepskie manetki gazu, przecierające się linki za uprzężą, pękające poduszki pod silnikiem i tym podobne drobiazgi. Zdarzają się też poważniejsze problemy, jednak są one zdecydowanie rzadsze. Jasne jest, że latamy na własne ryzyko i sprzęt ten należy dokładnie sprawdzać przed i po locie. Wiele z problemów wynika właśnie z zaniechania regularnych kontroli i kiepskiego "wykonania konstruktorskiego". Jednak sam silnik jest właściwie nie do zajechania i jeśli tylko dba się odrobinę, potrafi odpłacić się długimi godzinami bez jakiejkolwiek awarii.
   Ogólnie Solo210 jest dobrym, ba świetnym silnikiem, który jednak czasami należy dopieścić lub naprawić jakieś drobne problemy których jak wszędzie nie da się uniknąć.
   Nie inaczej jest z "Solówkami" latającymi na naszym "podwórku". Już jakiś czas temu pisałem o Januszu Netopelku i Jego napędzie. Wylatali "razem" kilkaset godzin" i znają się z napędem na wylot. Dzięki Jego "zacięciu" i wiedzy technicznej inni mają szansę dowiedzieć się, jak niektóre problemy wyglądają i jak z nich wyjść. Jakiś czas temu Janusz borykał się z problemami z cewką w swoim "fruziku". Gdy ostatnio problemy się powtórzyły, gdy rozmawialiśmy na ten temat wymieniając się zdjęciami, pomiarami i szczegółami zacząłem myśleć o zrobieniu jakiegoś wpisu na blogu, by poszerzać wiedzę i być może uchronić innych użytkowników od problemów wynikających z niewiedzy i braku dobrych porad, jak, co naprawiać. Myślałem, kombinowałem, czekałem na wenę i gdy wreszcie dojrzał jakiś zarys wpisu okazało się, że właściwie nie muszę nic pisać. Janusz zmontował filmik, który pokazuje dokładnie jak sobie z nieszczęsną cewką poradzić. Filmik pokazujący "co, jak, z czym i dlaczego" dostępny poniżej. Dobrego oglądania :

czwartek, 23 lutego 2012

pełna profeska.....

   Każdy chyba fan latania miał kiedyś epizod z modelarstwem. Jedni bawili się w modele redukcyjne, inni w RC, jeszcze inni puszczali latawce. I dobrze - gdy jest się zbyt młodym, gdy ma się lęk przestrzeni, gdy się człowiek najzwyczajniej boi by samodzielnie latać, puszczanie modeli jest idealnym sposobem, by choć nieco się zbliżyć do "tego lotniczego świata", by poćwiczyć wyobraźnie i poznać wiele, wiele rzeczy tak potrzebnych do unoszenia się w przestrzeni. Inni traktują to jako "etap" w swojej lotniczej karierze i jadą potem schematem - modelarstwo i potem latanie na poważnie. W wielu "ta zabawa" zostaje na całe życie i bawią się potem w coraz poważniejsze, większe i lepiej latające konstrukcje.
   Niektórym wystarcza tylko takie "smakowanie lotnictwa" i nierzadko inwestują w swoje modele grube tysiące złotych pozwalające później na poważne, widowiskowe pokazy lotu "zabawkami" wartymi tyle, co przyzwoity samochód. Widzieliśmy kilka takich pokazów zorganizowanych przy okazji kilku pikników w których mogliśmy uczestniczyć i trzeba przyznać - robią wrażenie i pokazują, jak ze sterty tworzywa, silnika i kilku innych rzeczy wykrzesać coś niespotykanego.
   Jakiś czas temu trafiliśmy także na całkiem fajne filmy kręcone właśnie z pokładu modeli. Świetna sprawa, jeśli weźmie się pod uwagę niewielkie wymiary samego modelu, bezpieczne sterowanie z ziemi i niewielkie ryzyko w stosunku do tradycyjnych sposobów na zdobywanie materiału "z lotu ptaka". Operator kibluje spokojnie na ziemi, steruje modelem, pstryka zdjęcia i kręci filmy. W naszym sąsiedztwie jest nawet profesjonalna firma zajmująca się taką działalnością i gdy trafiliśmy na Jej produkcje doznaliśmy niezłego zaskoczenia. Oferowana jakość jest zaskakująco dobra i pokazuje, że nawet za pomocą zdalnie sterowanego modelu można stworzyć coś wartościowego, miłego oku i mającego swój charakter.
   Kilka dni temu w telewizorni wspominano o takim "filmowaniu", wtedy też narodził się pomysł by wspomnieć o tym na naszym blogu. Niestety filmiku tam puszczonego nie udało się odnaleźć, poszukiwania w sieci owego materiału także spełzły na niczym, bo po obejrzeniu kilkudziesięciu rożnych "produkcji" z kiepską, niestabilną formą zdecydowanie się poddałem i miałem dosyć przeglądania badziewia i syfu jaki "tworzą" niektórzy.
   Rodzynkiem wśród tego całego badziewia są filmiki firmy STUDIO SFC, tej o której wspominałem powyżej i dla rozpowszechniania Ich "dobrego poziomu", jeden z Ich filmów można zobaczyć na koniec  wpisu. Jakość, poziom, montaż pokazują do czego "latający z ziemi" powinni dążyć, jeśli chcą stawać w jednym szeregu z ww firmą.
   Nie jest to tania zabawa - model, radio, sprzęt foto/wideo kosztuje całkiem sporo, jednak jakość uzyskiwana za te pieniądze, jest tego warta. Zwłaszcza jeśli oferuje taki poziom i warunki, jak właśnie STUDIO SFC.  Na sam koniec tego przydługiego wpisu tradycyjnie - dobrego oglądania :

środa, 22 lutego 2012

jeszcze o targach....albatros 2012

   Tak ostatnio pisałem o braku paragiełdy i zorganizowanych w jej miejsce pararudnikach. Pisałem też o toruńskich targach. Ostatnio okazało się, że nastąpiła chyba jakaś moda na organizowanie takich imprez, bo prócz tych wspomnianych wyżej, odbędzie się jeszcze co najmniej jedna jedna impreza o podobnym charakterze.
   W Pile odbędą się w sumie trzy imprezy pod szumną nazwą ALBATROS 2012 i z założenia mają to być targi lotnictwa lekkiego, zlot motolotni, mikrolotów i paralotni, oraz zawody PPG i PPPG. Termin to 18-22 kwietnia. Za organizację zabrał się miejscowy aeroklub i szkoła latania Feniks, więc jest spora szansa, że wszystko wyjdzie super cacy.
   Tak więc w tym roku paragiełdy nie ma, a jest co najmniej kilka różnych imprez w różnych kątach polski które w zamyśle mają nieco podobny charakter. I dobrze - może wreszcie kolejni "organizatorzy" ustrzegą się błędów poprzedników, a każdy chętny będzie miał blisko do miejsca gdzie bezie można pooglądać sprzęt, podyskutować i polatać w nieco szerszym gronie....Ano zobaczymy jak to wszystko wyjdzie, w każdym razie wiosna zapowiada się ciekawa....

poniedziałek, 20 lutego 2012

dylematy nabywcze....

   Tytuł nieco przewrotny, jednak charakteryzujący chyba najlepiej problemy i pomysły towarzyszące chyba każdemu pilotowi w momencie zmiany skrzydła.
   Wczoraj odbyłem prawie godzinną rozmowę telefoniczną z jednym ze znajomych pilotów, który stoi właśnie przed problemem zmiany sprzętu. Ta właśnie rozmowa sprowokowała poniższy wpis. Specjalnie użyłem słowa "problem" bo w "polandzie" to niezły kanał, stać przed dylematem "co wybrać". Nie wspominam tu o "świeżych pilotach", bo tacy to już  w ogóle mają problem ogromny. Choć problem dotyczy właściwie każdego pilota "rekreacyjnego" z pewnym doświadczeniem, takiego który mniej więcej wie czego chce, umie i potrafi latać itd. Zawodnicy i "oblatywacze" chyba problemu takiego już nie mają. Przy ich nalocie i doświadczeniu zmiana skrzydła jest naturalnym, częstym procesem. Zaś wszyscy pozostali piloci "rekreacyjni" mają problem.
   Trudno podjąć decyzję, bo nie na wszystkie skrzydła można wypróbować, nie na wszystkich polecieć, a podpierać się decyzjami kolegów, które nigdy nie będą obiektywne to już koszmar. To trochę jak z zakupem nowego samochodu, jednak na tyle utrudnione, że nie każdym można się przejechać, że nie do końca wiadomo jak tam silnik, hamulce i biegi.....
   Wracając do tematu zmiany sprzętu - pierwsza rzecz którą trzeba zrobić to podjąć decyzję o zmianie i zgromadzić odpowiedni środki pieniężne - rozrzut cenowy jest dosyć znaczny i można kupić nowe skrzydło w cenie od 5-6 tysięcy do nawet kilkunastu za konstrukcję ze stajni Dudka.
   Forsa i chęci to jednak dopiero początek, potem trzeba zdecydować jaki rozmiar danego glajta nas zadowala - czy chcemy być przeważeni, czy gdzieś w górze wagi, czy gdzieś tam w środku. Rzecz jasna każdy rozmiar będzie nieco inaczej latał.  Gdy już mniej więcej wiemy czego oczekujemy, zaczyna się najgorszy chyba okres - wybór kilku konstrukcji, które bierzemy pod uwagę. Oczywiście w tym momencie dużą rolę odgrywają podpowiedzi kolegów i znajomych latających na różnych skrzydłach. Do tego kopalnia opinii jak np "grupa" plus opinie producentów w myśl których, każde ze skrzydeł jest najnowocześniejsze, najlepiej i najłatwiej wstaje w ciszy, pięknie lata, jest super bezpieczne i stabilne i  w ogóle jest super cacy fajne. Każdy wtedy chyba jest zawsze skołowany i nie do końca wie czego chce. Kocioł konkretny.
   Pilot chętny zmiany powoli dojrzewa i przychodzi w końcu taki dzień, kiedy pragnie pomacać, obejrzeć, zobaczyć, a nawet przelecieć się na skrzydłach, które bierze pod uwagę.
   I w tym przypadku w Polsce panuje jakieś dziwactwo. Są producenci szyjący masę skrzydeł, jest całe stado dealerów poszczególnych marek, jednak jakoś tak ciężko jest  przetestować w spokoju niektóre modele. Zwłaszcza zrobić to obiektywnie w dosyć krótkim okresie czasu, bo nie wszystko zawsze jest dostępne, nie wszystko można i w ogóle.
   Od niedawna problem zdaje się znikać ze skrzydłami Dudka. Powstały dwa centra testowe w których można "dosiąść" większość konstrukcji tego producenta. Oczywiście trzeba spełnić kilka warunków, grunt, że można się przelecieć na Nukleonie czy innej Syntezie, do tego w różnych rozmiarach dostępnych na miejscu. Niektórzy dealerzy innych firm udostępniają skrzydła testowe za darmo "do domu", inni zaś zapraszają do siebie, nierzadko w jakiś odległy kąt polski w celu rozmowy i ew. oblatania konstrukcji, którą proponują. Niektóre konstrukcje jednak niestety kupuje się w ciemno, bo ani dealerzy nie udostępnią, ani producentowi najwyraźniej nie zależy na dobrej opinii i zadowolonych klientach.
   Dzięki takim różnym problemom z przetestowaniem niektórych konstrukcji zdecydowany kupiec ma jeszcze jedną możliwość "próbowania" - to życzliwi koledzy gotowi pokazać, opowiedzieć i pożyczyć na chociaż jeden lot własnego glajta. I to potem widać wyraźnie w różnych regionach polski - całe stada latające na "jednym producencie" w zależności od tego, co akurat jest dostępne w okolicy.
   Gdy chętny "delikwent" już wybrał, już zdecydował pozostało jedynie kupić wybrane skrzydło. I tu znowu kanał - okazuje się, że ceny są tak naprawdę uzależnione od dealera i warto trochę powisieć na telefonie, zadzwonić do kilku różnych osób i w końcu dowiedzieć się gdzie tak naprawdę opłaca się przelać te kilka dobrych tysięcy. Ważna jest też pora roku - jak wiadomo "poza sezonem", czyli jesień/zima jest szansa na niższa cenę, w sezonie oczywiście często się przepłaca. Do tego wszystkiego jeszcze trzeba wziąć pod uwagę "gratisy" tak mile widziane i okazuje się, że zakup skrzydła to całkiem stresująca sprawa i cała masa roboty, dylematów i pytań niekoniecznie związanych z lataniem.
   Całe szczęście, że ja od ostatniego roku już nie mam takich dylematów i problemów. Udało się dosyć dobrze kupić Burana i choć kupiłem "go w ciemno" całkiem dobrze lata....Jednak myślenia, dylematów i zgryzot w momencie zakupu było całkiem sporo i współczuję tym, którzy dziś stoją przed podobnym problemem zakupu nowego glajta.
   Tak już podsumowując fajnie się stało, że paragiełda zmieniła się w pararudniki - jeśli wierzyć organizatorom będzie można na miejscu zobaczyć kilka skrzydeł, pogadać z producentami i co nieco potestować. A to przecież jedno z fundamentalnych zadań, które pomogą przy dobrym zakupie. Niewątpliwie takie miejsce jest potrzebne.
   I już na koniec poniżej podaję dwa linki do wspomnianych "centrów testowych" - wszystko można zobaczyć, polatać i co najważniejsze wszystko zrobić pod okiem profesjonalistów :
Centrum testowe DUDEK - Pińczów
Centrum testowe DUDEK - Warszawa
 

czasami...

   Czasami, gdy jest coś ciekawego można wokół "tego" latać jak przysłowiowe "ćmy przy świecy" ( i nie mylić takiego brzęczenia z "muchami wokół..."). Chyba każdy napędziarz ma takie swoje miejsca, dookoła których zdarza się krążyć, kręcić i latać "w kółko". Poniżej filmik z właśnie takim lataniem "w kółko" i "dookoła". Dobrego oglądania :

zimowo o lataniu.....#2

   Pisząc poprzedni wpis o takim tytule nie sądziłem, że słowa tam zawarte wywołają "małą burzę". Stało się jednak tak, a nie inaczej i czuję się w obowiązku dokończyć niejako tamten wpis by Ci, którzy nie zrozumieli do końca moich intencji, tym razem je zrozumieli.
   Poprzedni wpis dojrzewał w głowie od jakiegoś czasu i stanowił wynik spotkania w moim życiu kilku różnych "odmian pilotów/fanów latania". Chodziło mi o pokazanie w owym wpisie tego , że szanuję ludzi biorących życie w ręce i spełniających marzenia, a jak odbieram takich, którzy znani są z gadania, ględzenia i nic nie robienia. Wiadomo, że z tym drugim przypadkiem jest jak z krowami - te które dużo muczą, mało mleka dają...
  Wracając do poprzedniego wpisu. Po jakimś czasie od publikacji owych słów dostałem wiadomość od jednego z moich kolegów - Mariusza Łachowskiego, podpisującego się czasem "MarioGlider" (np na forum KujPomTeamu). Poczuł się z powodu mojego wpisu urażony moimi słowami i choć nie to było moją intencją założył, że pisząc o pozerach i mitomanach, kreujących się na pilotów, konstruktorów, czy innych fotografów piszę właśnie o Nim. Niestety "te przypadki" Go nie dotyczyły i nie pisałem akurat o Nim. Jako jednak , że się odezwał kilka słów o Nim będzie poniżej :
   Od dłuższego czasu bawi się zabawkami sterowanymi radiowo, więc jakąś podbudowę by stać się lotnikiem już ma. Wielu ludzi tak zaczynało - modele redukcyjne i radiowe, potem latanie i szlifowanie umiejętności. Już dobre dwa lat temu temu postanowił dołączyć do grona pilotów, kupił nawet sprzęt w postaci uprzęży, glajta, radia i zapisał się na kurs w znajomej szkole Skytrekking. Kurs jeszcze nie skończony, jednak pierwsze kroki w powietrzu już zrobione. Na "teraz" od jakiegoś czasu poszukuje dla siebie napędu, kupił jakiś silnik i coś tam na nim buduje. W międzyczasie wypadła budowa domu, a to jak wiadomo pochłania kupę szmalu i jeszcze więcej czasu, więc nie ma co się dziwić, że te Jego działania trochę rozwlekły się w czasie. Trzymam jednak kciuki, że w końcu będzie Mu dane zaznać czegoś tak cudownego jak latanie "na żywo", jak ta niecodzienna zdolność do decydowania o kierunku, wysokości i bycia "jak ptak".
   Od niedawna ogłasza się w sieci, że zajmuje się zdjęciami z lotu ptaka wykonywanymi za pomocą modeli, więc też coś w tym temacie "postanowił działać". I dobrze - jak wychodzi zabawa w puszczanie modeli, to czemu na tym nie zarobić?  Jeśli tylko jest "rynek" to jak najbardziej :).
   Więc tak podsumowując - Mariusz tak trochę niespecjalnie pasuje do opisu bajkopisarzy, pozerów i innych udawaczy.  Pisząc poprzedni wpis nie miałem na myśli Mariusza, nawet nie chciałem się do Niego odnosić - nie chcę Go oceniać i nie będę tego robił. Niestety jak ktoś czuje się z tego powodu wywołany do tablicy, w jakiś sposób winny czy coś, to już trudno.Gdybym wcześniej chciał pisać o Nim i gdzieś "Go zaszufladkować" zaliczyłbym Go do grupy ludzi, którzy jeszcze nie latają, jednak jest wielka szansa, że za jakiś czas uda Im się dostąpić tego sposobu na życie. Szkoda, że sam siebie dopasował do zupełnie innego grona ludzi.
  Pisząc bloga piszę jedynie o swoich spostrzeżeniach, tego jak widzę różne rzeczy, i nie mam wpływu na odbiór "społeczny" moich słów. Można się nie zgadzać, można dyskutować, można myśleć i czynić inaczej i tak naprawdę wszystko dozwolone. Jednak treści tworzone przez te wpisy są moimi subiektywnymi poglądami i jeśli komuś nie odpowiadają, to tak naprawdę świetnie. Bo jakie życie byłoby denne i nudne, gdyby wszyscy byli tacy sami, każdy myślałby tak samo i nie byłoby jakiejkolwiek różnorodności ?

niedziela, 19 lutego 2012

pararudniki w miejsce paragiełdy...

   Wiosna zbliża się coraz większymi krokami i niestety w tym roku zniknie z kalendarza impreza nieodwołalnie kojarząca się z przedwiośniem. Decyzje zapadły - tegorocznej "paragiełdy" nie będzie, zrezygnowano z jej tworzenia i niestety wielu "latających żuczków" utraciło możliwość pomacania nowego napędu, pogadania z innymi pilotami, czy podyskutowania z ludźmi od których można się wiele nauczyć.
   Byliśmy w minionym roku, bylismy dwa lata temu i nasze uczucia były mieszane - pewnikiem tak było z większością nam podobnych sympatyków paralotniarstwa i nie ma co się dziwić, że w tym naszym kraiku taka impreza upadła.
   Nie upadła jednak idea spotkań producentów, szkół i innej maści dostawców z ludźmi, którzy generują ruch na rynku paralotniowym. Paragiełda zniknęła, jednak w jej miejsce postanowiono zorganizować imprezę mającą dokładnie te same cele - połączyć sprzedawców z kupującymi, stworzyć warunki do prezentacji nowych konstrukcji, pomysłów i dyskusji o lataniu, pyrkaniu, kręceniu i świdrowaniu powietrza.
   "Pararudniki" niejako będące kontynuacją "paragiełdy" odbędą się w czerwcu na lotnisku aeroklubu częstochowskiego. Aeroklub, jak wiadomo to konkretne zaplecze w postaci hangarów, lotniska i chyba idealnego miejsca dla właśnie takiej imprezy.
   Wg. zapowiedzi można będzie się poholować, polatać z napędem i zobaczyć wiele różnych rzeczy "na żywo" - nie tak, jak to miało miejsce podczas paragiełdy jedynie "na sucho", co sprawia, iż pararudniki mają szansę stać się imprezą z tym wszystkim, czego brakło podczas paragiełdy. Dodatkowym atutem jest termin - czerwiec generuje kosmicznie większą szansę na dobrą pogodę niż późna zima/wczesna wiosna - a w tych właśnie miesiącach odbywała sie zazwyczaj paragiełda (w minionym roku w "paragiełdową sobotę" leżał u nas śnieg...).
   Jedyny, jak na razie, minus "pararudnik" to odległość. Niestety, Częstochowa leży od nas kosmicznie daleko i raczej wątpliwe jest byśmy tam pojechali jedynie popatrzeć, pogadać i podyskutować. W świecie telefonów komórkowych, internetu najzwyczajniej w świecie nie opłaca się pomykać tysiąca kilometrów by zrobić to co można załatwić przez telefon. Gdyby taka impreza była gdzieś bliżej, w promieniu powiedzmy 250 km to jeszcze jest to wykonalne. Jednak dwa razy taka odległość, to odrobinkę za daleko.   W związku z tym "minusem" nieco żal, że "Toruńskie Targi Edukacji i Pracy" jakoś tak nie wyglądają na imprezę konkurencyjną w stosunku do "pararudnik/pararudników?".
   Podobnie jak w Częstochowie impreza odbędzie się na lotnisku, cała północna polska ma tu blisko, my mamy super bliziutko więc byłoby idealnie. Oczywiście pojedziemy i mam nadzieję, że miło zostaniemy zaskoczeni. Niestety jakaś taka obawa we mnie siedzi, że chyba jednak paralotniarstwo będzie miało nadal tylko jedne "targi" i to w odległości dobrych 500 km od nas. Tyle na dziś - pożyjemy/zobaczymy....

sobota, 18 lutego 2012

zima, zima i roztopy...

   Od jakiegoś czasu mamy ocieplenie po "ruskim wyżu" i pięknie ostatnio sypnęło śniegu. Służby drogowe, odśnieżacze i różnej maści ciecie, dozorcy i inni tacy zobligowani do utrzymania ulic i chodników w stanie nadającym się do bezpiecznego podróżowania zostali klasycznie zaskoczeni przez właściwie pierwsze w tym roku poważne opady białego puchu. To coroczna tradycja, że Ci wszyscy odpowiedzialni za odśnieżanie nie potrafią przewidzieć, że zimą zdarzają się opady śniegu i że każdy poważniejszy opad konkretnie paraliżuje naszą lokalną społeczność.
   Ci którzy nie muszą nigdzie jechać, nigdzie dalej iść byli przez jakiś czas szczęśliwi i radośni. Piękny śnieg i błękitne niebo super nastrajają.  Do takich osobników zaliczyć można naszego psiaka, który za każdym razem gdy spadnie większy śnieg zachowuje się, jak jakiś durnowaty szczeniak, który takie "cuda" widzi pierwszy raz w życiu. Tak też było i tym razem co miałem nadzieję uchwycić na tych kilku zdjęciach.





   Temperatura jednak jest nieubłagana i dziś ten jakże fajny śnieg przemienia się w byle jaką chlapę pięknie wymieszaną z nadużywaną przez wszystkich solą. W związku z tym siedzimy w domu i nadrabiamy zaległości filmowe leniąc się pełną gębą. Czasami tylko to leniuchowanie przerywane zostają takimi drobiazgami jak zrobienie obiadu czy innych naleśników.

piątek, 17 lutego 2012

zimowy czwartek na tłusto..

   Jak co roku w drugiej połowie zimy dopada nas jeden szczególny czwartek. Wg tradycji jakiejś tam zwany tłustym - to dzień, w którym wskazane są szaleństwa głaszczące podniebienia. Wszyscy wcinają pączki, faworki i inne mega kaloryczne ciastka w ilościach niedopuszczalnych kiedy indziej.
   My rzecz jasna jesteśmy jak najbardziej zagorzałymi wyznawcami owego tradycyjnego obżarstwa i już dawno temu postanowione zostało, że w ten jeden szczególny dzień jeść będziemy tylko pączki.
   Rano, zanim wyjechałem do pracy ruszyłem na zakupy i kupiłem kilkanaście różnych, jak zawsze taka ilość okazała się dla nas za mała i Sylwia około południa ruszyła po dalsze zapasy.
   W efekcie tych wszystkich zapasów i zakupów pączki mieliśmy na śniadanie, drugie śniadanie, obiad, podwieczorek i kolację. I zostały jeszcze na kolejny dzień. Totalne obżarstwo, kilka razy przekroczona norma kalorii, ale co tam. Tłusty czwartek raz do roku jest i nie da się inaczej, jak tylko pączkowo....

środa, 15 lutego 2012

zimowo o lataniu.....

   Jak widać na zdjęciu obok, zima wzięła się wreszcie za bielenie świata i jakoś nie zamierza odpuścić. Zrobiło się cieplej ostatnio, wiec opady śniegu są normalne. Na "teraz" wszystko zostało przykryte białym puchem, tak fajnym, że aż mam ochotę porwać Sosnę i Wirka na długi spacer, porzucać się śnieżkami i zacząć lepić bałwana. Niestety nie ma tak dobrze. Sosna ma ferie szczęściara, a ja niestety muszę dymać do pracy, na dokładkę z nosa leci, łeb nawala i jakiś taki zagrypiony człowiek jest.
   We "firmie" wszystko porobione, wiec postanowiłem dziś machnąć poniższy wpis, bo dojrzewał ostatnio we mnie temat, który jakoś się kręci uparcie w szarości moich komórek mózgowych. Temat związany z lataniem, pilotami, fanatykami takiego sposobu życia i pozerami, którzy z lataniem mają tyle wspólnego, co zwykłe kury albo inne strusie.
  Kilka lat temu skutecznie zostałem zarażony paralotniarstwem. Latać chciałem zawsze odkąd pamiętam, na dźwięk jakiekolwiek silnika zadzierałem głowę i nie potrafiłem oderwać wzroku od majestatycznie lecącego balonu, śmigającego latem szybowca czy innego "cudu", który pozwala ludziom być "tam, w niebie".
   Marzyłem, pragnąłem i czułem, że bez latania nie jestem "kompletny". Życie różnie się toczyło, lepiej, gorzej i różnymi skomplikowanymi torami wreszcie trafiłem na Rafała. Jego pasja, Jego upór, chęci i zamiłowanie powietrza przeskoczyła na mnie i to dzięki Niemu pierwszy raz "pomacałem" paralotnię, zobaczyłem start, wingovera i te wszystkie inne drobiazgi, tak teraz normalne. Jeszcze nie latałem, jednak już byłem pewny, że ja też będę latał. W końcu gdy ziściłem to moje marzenie, poczułem niesamowitą frajdę, radość i spełniłem się jako człowiek. Czegoś jednak jeszcze brakowało.
   Potem na swojej drodze spotkałem Sosnę i tak stałem się "kompletny". Cudo dziewczyna, idealna pod każdym względem. Od tego czasu mam wszystko, czego oczekiwałem od życia, jestem szczęśliwy i niczego mi nie brakuje (no może tylko więcej warunu, forsy na paliwo i porządniejszego glajta).
   Dziś wiem, że żaden "kryzys wieku średniego", czy inne wymysły współczesnego świata mi nie grożą. Jest idealnie i jakiś swój wkład w tą moją radość życia ma właśnie Rafał. O Jego początkach można poczytać na Jego blogu gdzie w kilku słowach opisał jak to się zaczęło. Link TUTAJ.  Tak czy inaczej, zaraził mnie skutecznie i dobrze zrobił, że podzielił się swoją pasją, swoim sposobem latania i był na tyle cierpliwy, że odpowiadał nawet na najbardziej debilne pytania, dotyczące linek, napędu, paralotni i tych wszystkich innych drobiazgów. Fanatyk z Niego jakich mało i ciesze się, że do dziś jesteśmy w stałym kontakcie, że czasami latamy razem i że tacy jak On, robią swoje i próbują zarazić swoją pasją coraz więcej ludzi.
   Podobnych Rafałowi ludzi znam zresztą całą masę - jest coś takiego w paralotniarstwie, że gdy spotka się pilot z pilotem od razu znajdą wspólny temat, dogadują się jak mało kto i potrafią jeszcze bardziej nakręcać się na to, co robią. Bo takie latanie trzeba kochać, trzeba naprawdę chcieć i trzeba to "coś" poczuć. Kto spróbował, zaczął, wszedł w temat i wie, jak bardzo fajne takie latanie jest, dogada się z każdym innym sobie podobnym fanem latania.
   Zdarzają się też idioci, zdarzają się debile, jednak "środowisko" jest na tyle skonsolidowane i hermetyczne, że od razu wychodzi kto z paralotniami ma tyle wspólnego co kura z orłem, kto cham i prostak, a kto rzeczywisty "lotnik". Takich ludzi z zasady się omija tak, jak wszelkiej maści pozerów i bajkopisarzy, którzy chcąc dołączyć do "paralotniowej braci" potrafią jedynie babolić, gadać i kwękać.
   Takie osobniki latać nie latają, próbować nie próbują, a jak jest warun, by choć odrobinę poćwiczyć zawsze znajdą sensowną wymówkę. A to "to" , a to "tamto", albo jeszcze inne "sramto". I tego gatunku jakoś nie potrafię zrozumieć i szanować.
   Czystej klasy pozerzy roztaczający wokoło siebie aurę znacznej klasy pilota, konstruktora, fotografa, nie mając jakiegokolwiek doświadczenia, wiedzy i umiejętności. To zdecydowane przeciwieństwo "fanatyków" i nie wiadomo, czy takich ludzi próbować zrozumieć, olać, czy może nakłaść im po pyskach za to całe zakłamanie, fałsz i obłudę.
   Osobniki opisane powyżej jednak istnieją i istnieć będą zawsze, tak jak istnieją i będą istnieć piloci i prawdziwi fani latania i wszystkiego co z tym jest związane. Ważne by takich "latających" inaczej mitomanów było jak najmniej.
   Jakiś czas temu podczas fedrowania internetu w poszukiwaniu jakichś normalnych, mądrych i przemyślanych treści trafiliśmy na blog obserwator toruński i niby nie było w tym nic wyjątkowego, niby kolejny fajnie, ciekawie tworzony blog o zasięgu lokalnym, gdyby nie to, że autor choć nie pilot wykazał się "miłością" do latania. Mało tego - nawet pisał o paralotniach i poświęcił temu tematowi kilka wpisów. Na dokładkę okazało się, że znowu "załapałem się na fotkę" - wpis o którym mowa TUTAJ.
   Fajnie, bardzo fajnie jest wiedzieć, że są ludzie piszący mądrze, sensownie i do tego wrzucający całkiem fajne zdjęcia. No ale, to jest kolejny przykład na "normalnego człowieka", a nie jakiegoś ściemniacza, pozera i udawacza.
   Tak jak się okazuje, tylko coś, co robione jest porządnie, szczerze i uczciwie reprezentować może jakieś wartościowe treści. Tylko uczciwość generuje jakość i powszechny szacunek.
   Zaś przeciwieństwo tych wszystkich normalnych pilotów i "powietrznych fanów" generuje siano w butach, nędzę umysłową i bajki, w które wierzą nieliczni im podobni.....
   W związku z tym wielki SZACUN dla prawdziwych pilotów i duży środkowy palec dla ściemniaczy, bajarzy i pozerów gadających czego to Oni nie dokonali, czego nie zrobili i jakimi to nie są pilotami.......
   A dla wszystkich kolejna fotka z widoku jakim uraczyła mnie zima.

TORUŃSKIE LOTNICZE TARGI EDUKACJI I PRACY

   Wczoraj przez zupełny przypadek oczom naszym ukazała się informacja o jednej z imprez na terenie Aeroklubu Pomorskiego w Toruniu. Fajnie, świetnie, jednak jakoś szkoda, że "organizator" z takimi możliwościami, z takim zapleczem organizacyjnie chyba nadal tkwi w poprzednim systemie.  
   Super, że organizują imprezy związane z celami do których aerokluby zostały niegdyś powołane, świetnie, że latają, świetnie, że uczą młodzież, jednak łezka się w oku kręci, gdy widzi się tak nieco kiepskie przygotowanie do działania "propagandowych i medialnych" w dzisiejszych czasach. Trochę kuleje reklama i propagowanie latania. Szkoda.
   Ludzie kochają latanie, ludzi chcą latać, jednak wrodzone powszechne lenistwo sprawia, iż dziś trzeba podać informację każdym dostępnym sposobem, trzeba nieco zachęcić wszystkich tych, którzy "pragną", chcieliby, jednak jakoś nie mogą się zdecydować. 
   A nawet jak ktoś szuka jakiejś konkretnej informacji to okazuje się, że jej jakoś zabrakło, że coś "nie hula" i nie "śmiga". Tak było chociażby podczas zawodów balonowych w zeszłym roku, tak było podczas kilku innych imprez....
   Ale nie będę już marudził. Kto nie wie, kto nie słyszał może o imprezie poczytać na stronce "imprezy" pod tym LINKIEM.
   Zaś my ze swojej strony "zapraszamy" do pojawienia się na tej "imprezie". 

niedziela, 12 lutego 2012

skrzyżowanie rottweilera z koniem :)

Borys pisał o skrzyżowaniu rottweilera z koniem widzianym na wczorajszej wystawie psiaków ale nie zamieścił zdjęć, które symbolizują to właśnie porównanie...więc poniżej fotki mega wielce strasznego psa, który zrobił na Nas ogromnie wrażenie. Tego dnia to był jedyny psiak, którego bałam się pogłaskać....


koniec "ruskiego wyżu" ...?

   W prognozach widać zdecydowane ocieplenie. Więc chyba ten osławiony mroźny "ruski wyż" zdaje się odpuszczać i odchodzić w niebyt. W związku z tym planuję w końcu pojechać na łąkę i pohałasować nad okolicami. W końcu, wreszcie i w ogóle, aż nie mogę się doczekać. Nieważne, że przeziębienie, nieważne, że nos pełen wodnistych baboków, że gardło pobolewa i głowa lekko ćmi, ważne, że w końcu jest szansa polatać w jakichś normalnych temperaturach, że mogę znaleźć się "tam" i przypomnieć sobie jak to jest być w powietrzu.....

wystawowa sobota....

   Już właściwie coroczną tradycją stało się nasze jeżdżenie zimą na wystawy zwierzaków rasowych. Rok temu zaliczyliśmy "kocią", w tym wybraliśmy się na "psią". Dodatkowymi atutami tej wyprawy jest nasza chęć do wzbogacenia naszej bandy o kolejnego rozrabiakę - taki mały pomysł, by Wirek miał towarzystwo, a my kolejnego psiaka. Więc od jakiegoś czasu rozglądamy się, myślimy i knujemy, oglądamy, podglądamy i staramy się wiedzieć "co w tych sprawach szczeka".
   Jakiś czas temu Wirus miał kłopoty z żołądkiem i od "jego osobistej lekarki" dowiedzieliśmy się o wielkiej dwudniowej imprezie organizowanej tuż "za miedzą" - w Bydgoszczy.  Oczywiście możliwa decyzja była tylko jedna - jedziemy, pooglądamy, pogłaszczemy, popatrzymy bestiom w ślepia i spędzimy ten dzień dobrze się bawiąc wśród naszych "czworonożnych przyjaciół".
   Wczoraj nadszedł "ten dzień", wstaliśmy, wsunęliśmy jakieś śniadanko, zrobiliśmy kawę na drogę i ruszyliśmy, by być na miejscu nieco po dziesiątej. Przed wjazdem na parking "bydgoskiej Zawiszy" zostaliśmy zmuszeni do kosmicznej opłaty parkingowej (i normalnej za wstęp) i po zaparkowaniu naszego cytrusia można było ruszyć na obchód.  Pierwsze sale i miejsca wystawowe zdecydowanie oddalone od pozostałych, lekki chaos organizacyjny i niestety brak dobrej informacji o tym "gdzie, co i jak". Jednak takie drobiazgi są mało ważne, liczą się psiaki i gdy tylko wypatrzyliśmy jakieś fajne "mordki" ja brałem się za pstrykanie, a Sosna stałym zwyczajem głaskała wszystkie, które można było.






   Wystawców i psów całe chmary, ras może nie aż tak dużo, jednak należy pamiętać, że była to wystawa dwudniowa i na dokładkę wystawa nocna, więc bez sensu było spędzać wszystkie rożne, różniste psiska bylebyśmy tylko mogli nimi nacieszyć oczy. Było tyle ile chcieliśmy i były takie które uwielbiamy. Przy niektórych spędzaliśmy więcej czasu, przy innych staraliśmy się uważać, chociażby dlatego że były ogromne. Coś jak krzyżówka rottweilera z koniem. Oczywiście zdarzał się taki drobiazg jak szczeniak cziłały, czy psy "zabawki" jak yorki czy inne taki cudaczne przytulaki. Nas najbardziej interesowały mopsy i bullteriery i na takie psy udało nam się trafić.







   Pobyliśmy, pogłaskaliśmy i nacieszyliśmy oczy psami tak fajnymi, że "ojej". Wiadomo już na pewno, że za jakiś czas będzie jeszcze jakiś w naszym domowym stadzie, jaki nie do końca wiemy, jednak fakt jest pewny. Przecież pies najlepszym przyjacielem człowieka jest :)

sobota, 11 lutego 2012

ruski wyż....

   Ostatnia pogodowa aura została przez niektórych okrzyknięta "ruskim wyżem". I coś w tym jest - to tamtejszy wyż miał ogromny wpływ na temperatury i wiatry ostatnich dni. Właściwie co roku jest okres takiej pogody, kilku dni, tygodni arktycznego zimna wysyłanego nam z terenów naszych wschodnich sąsiadów. Niektórzy nie boją się tego zimna i latają ile wlezie. Poniżej filmik ekipy "aktywni nowe" skręcony właśnie podczas takich zimowych dni które dostaliśmy dzięki "ruskiemu wyżowi"- oczywiście fajnie, zgrabnie zmontowany i bardzo, bardzo fajny...Dobrego oglądania :

piątek, 10 lutego 2012

kolejna parodia kolejnej parodii dawnej piosenki tygodnia...

   Tytuł nie do końca jest trafiony, bo określenie "piosenki tygodnia" winno być zastąpione "piosenki roku", jednak niech zostanie już tak jak jest. Tak czy inaczej, twórcy "Somebody that used to know" chyba nie mogli śnić i marzyć o tak wielkiej popularności tej właśnie piosenki. Utwór wielce nam się spodobał, przez długi okres królował na czołowych miejscach list przebojów i doczekał się niezliczonej liczby parodii i parodii parodii, całej masy podróbek i przeróbek, co jest chyba najlepszym przykładem na jedno, zdaje się najlepsze określenie - fenomen. Poniżej można zobaczyć kolejną parodię parodii, podróbkę podróbki itd.. Dobrego oglądania :

czwartek, 9 lutego 2012

piachem po oczach....

   Tydzień leci i dziś już czwartek. Niestety nie ma tak fajnie i musimy dymać do pracy. Całe szczęście, że weekend coraz bliżej i odpoczniemy trochę od tych wszystkich zawodowych "tegesów". Zima nadal trzyma i pomimo pięknej pogody nadal jest nieco za zimno, by latanie było miłe, fajne i przyjemne. Tymczasem trafiają się filmiki, dzięki którym robi się wyraźnie cieplej. Prezentowany poniżej trochę średnio plasuje się w naszych klimatach, ma jednak to "coś", co sprawia, że serce nieco przyspiesza, a mózg zastanawia się co trzeba zrobić, by wyszło coś tak przyjemne dla oka. Dobrego oglądania i koniecznie "pełny ekran":

wtorek, 7 lutego 2012

kosta wygrywa....

  Zima delikatnie odpuszcza i jest jakaś tam nadzieja na nieco wyższą temperaturę. Przez ostatnie dni zdecydowanie wygrała i nieco skomplikowała nasze życie.
   Od kilku dni mamy konkretne polarne mrozy i skutecznie nas one blokowały. Była ostatnio całkiem fajna pogoda na latanie, jednak postanowiłem odpuścić - właśnie ze względu na temperaturę. Bo co to za frajda rozkładać napęd, glajta i latać w temperaturze "minus dwudziestu"? Gdy jest "do minus dziesięciu" to jakoś nie mam oporów, jednak "grubsze" mrozy zdecydowanie mi nie pasują. Po prostu nie chcę pakować się do mega zimnego samochodu, rozkładać się w przysłowiowej kostnicy, kombinować z uszlachetnianiem paliwa, wymrozić konkretnie by polatać kilkanaście minut, no może godzinkę. Jakoś mnie takie arktyczne warunki nie kręcą.
   Zimowa aura skutecznie zablokowała pomysły o lataniu i na dokładkę zablokowała nasz samochodzik. W niedzielny wieczór musiałem pojechać do pracy (taka cholera specyfika tej roboty) i niestety nie ujechałem nawet kilometra. Jeździmy dieslem i prawdopodobnie w przewodach paliwowych wytrąciła się parafina. Efekty są powszechnie znane - zdechłe autko trzeba było odholować, wstawić do jakiegoś ciepłego garażu, wymienić filtr paliwa i liczyć że po dodaniu jakichś wynalazków w postaci środków uszlachetniających w przyszłych dniach nie będzie takich kłopotów. Kosta wygrała po raz drugi....
   Tak się skarżę na tą zimę, tymczasem są ludzie którym to zdaje się nie przeszkadzać. O Januszu Netopelku pisałem ostatnio i jak się okazało latał także w ten weekend. Latał, jednak zima wygrała też z Nim - po prostu z paliwa wytrąciły się jakieś syfy/farfocle i trajka którą aktualnie oblatywał "zdechła" gdzieś w okolicach Unisławia. Całe szczęście było gdzie i jak wylądować i po jakimś czasie doczekał się "zwózki". Niektórzy inni też latają i jak widać na załączonym filmiku zimno i lód nie wszystkim przeszkadza.Super odporni czy coś...


  Co jeszcze? jakimś takim podsumowaniem zakończę ten wpis - powoli się ociepla i jest nadzieja na jakieś latanie we "w miarę pozytywnych" warunkach. Jestem w stałym kontakcie z podobnie jak ja wygłodzonymi powietrza kolegami i zdaje się, że chyba się niedługo uda polatać. Zima nas trochę zblokowała, jednak nie jest wieczna....Poza tym wiosna coraz bliższa i pewnikiem za kilka dobrych tygodni nadejdzie.

sobota, 4 lutego 2012

Domownicy

   Jako, że na dworze panuje siarczysty mróz zamknęliśmy się całą rodziną w ciepłym domu. Poza tym, że trwają porządki domowe to jest również czas na głupoty. A że do Naszej rodziny dołączył niedawno miś Leon poniżej kilka zdjęć z naszymi pluszakami. Warto dodać, że Wirus - nasz pies - nienawidzi misiów i gdyby mógł pożarł by w sekundę zabawkę więc należy go pochwalić za mega cierpliwość :)




piątek, 3 lutego 2012

Mały powrót nad Żar....

   Poniżej filmik skręcony nad Żarem i okolicami. Filmik pozwalający zapomnieć choć na chwilę o tym przejmującym zimnie i nacieszyć oczy ładnymi "letnimi" widokami. Filmik tym bardziej fajny, bo pokazujący tamte rewiry z całkiem dobrej, jakże odmiennej od naszych doświadczeń strony. Spędziliśmy tam tydzień w lecie 2010 roku i dzięki typowemu polskiemu syfowi, nędzy oferty turystycznej i nieudacznictwu szkoły Alti wspomnienia były raczej nieciekawe. A tu pojawia się taki "rodzynek" pokazujący piękno tak odmienne od tego całego syfu na ziemi. Dobrego oglądania :

czwartek, 2 lutego 2012

zimowy...

   Temperaturka ostro ostatnio spadła. Dziś dałoby radę polatać jednak postanowiłem odpuścić. Nie chcę się na dziko wymrozić w tym skrajnym zimnie. Zwłaszcza, że w tygodniu niestety trzeba pracować, więc czasu aż tak znowu wiele nie ma. Można by właściwie wyrwać się na pół godziny przed zachodem słońca na łąkę jednak takie "latanie" chyba nie ma sensu. Wolę wyczekać i jeśli w weekend będzie słabo wiało to wtedy polatam do przysłowiowych bolących łapek. Trzeba sprzęt i siebie odpowiednio przewietrzyć po tym całym chorowaniu.  I to chyba cały dzisiejszy wpis, przykrótki, ale taki mam już dziś dzień, że niespecjalnie mi się chce bazgrać...

środa, 1 lutego 2012

solo o zwiększonym zasięgu.....

   Ostatnio pisałem o lataniu Janusza Netopelka. Dziś wrzucam kolejny filmik Jego produkcji z arcyciekawą modyfikacją Jego solówki. Jak wiadomo firma Paramotor wykonuje swoje napędy w sposób taki, a nie inny, co niestety wymusza od pilotów dbałość o wszelkie możliwe drobiazgi. Solówka Janusza nie należy do żadnych wyjątków i trapiły ją typowe dla tego produktu usterki.
   Jako, że Janusz ma zacięcie i wiedzę sam pousuwał wszystkie błędy i wymienił praktycznie wszystko, co było słabymi punktami tego napędu. W efekcie powstał napęd którego może być pewny w powietrzu, któremu wreszcie można ufać i który zyskał nazwany Fruzikiem. 
   Janusz lata daleko i długo. Nie jest typowym hałaśliwym bąkiem jednej łąki, tylko daleko włóczącym się powsinogą powietrznym, z bogatym doświadczeniem i latającym zazwyczaj długo i daleko. By móc latać jeszcze dalej i jeszcze dłużej dołożył do swojego "Fruzika" dodatkowy zbiornik paliwa. Właśnie o tym pomyśle i oblocie tego długodystansowego cuda jest poniższy filmik...Dobrego oglądania :


   A tak po cichu, na sam koniec - rok temu, na wiosnę dołożyłem do mojej solówki tłumik Kajana i nowe śmigło i tak sobie myślę, żeby tej wiosny także coś dołożyć. Tym razem właśnie taki dodatkowy zbiornik. Zwłaszcza pod kątem doświadczeń z jesieni i coraz dalszych lotów. Wiadomo - w miarę jedzenia apetyt rośnie, zwłaszcza gdy coś tak fajnie smakuje. A dalekie latanie kusi niemiłosiernie :) Zobaczymy jak to będzie - jeśli będziemy działać w tym kierunku oczywiście jakiś sensowny opis będzie......

Vario i powrót do normalności....

   Po wczorajszej wizycie u lekarza właściwie już zapomniałem. Jak się okazało, na "teraz" to było nasze ostatnie spotkanie i mogę właściwie już wrócić do normalnego życia. Niby fajnie, bo można wrócić do latania kiedy tylko najdzie ochota i dopisze pogoda, jednak nieco kiepsko jak sobie pomyślę o codziennym dymaniu do pracy....
   Powrót do "pracowania" nastąpił gładko - jak się okazało nie ma aż tyle zaległości, a dodatkowo dzięki mojej kochanej Sośnie jakoś da się tu wytrzymać. Wczoraj na zakupach weszliśmy do Empiku i dzięki Niej zostałem zaopatrzony w drugi numer Vario. Cud dziewczyna rozumiejąca doskonale, że człowiek musi mieć pasję. Dzięki Niej teraz mam się w co wczytywać i nie muszę skupiać się na tych wszystkich bzdurach jakie są koniecznością wykonywania pracy zawodowej...
   Teraz właściwie powinienem napisać kilka słów o Vario i o moich myślach związanych z tą "gazetką". W czasach internetu, zalewu informacji i łatwości dostępu do jakichkolwiek materiałów tworzyć i wydawać "papierowy magazyn" jest co najmniej sztuką. Jeśli się ktoś postara, jeśli wie jak, jeśli wychodzi, to udaje się stworzyć wydawnictwo ciekawe, poczytne i zasługujące na uwagę.  Teraz trzymając w łapach drugi numer muszę przyznać, że na razie "redakcji" super wszystko wyszło. Obydwa dotychczasowe numery zostały świetnie zmontowane, są mega estetyczne i aż się chce je czytać.
   Jest to jedyna "gazetka" za którą jestem gotowy wywalić kilkanaście złotych, by docenić pracę tworzących ją ludzi, poczytać kilka ciekawych artykułów i pogapić się na całkiem fajne zdjęcia. Udał się pierwszy numer, drugi jest jeszcze lepszy i wielce mnie to cieszy.
   I najważniejsze jak dla mnie - Vario jest magazynem poświęconym i lataniu swobodnemu, i silnikowemu.Takie różne inicjatywy scalają środowisko paralotniowe i sprawiają, że wreszcie mamy magazyn dla siebie.  Mam nadzieję, że kolejny numer będzie równie ciekawy i że podobnie jak dotychczasowe pełen będzie rzeczowej "gadaniny" na "właściwe tematy".