polatany weekend..

   Choć po urlopie zostały zaledwie wspomnienia, a roboty jest całkiem sporo, to dni kiedy uda się fajnie polatać także się zdarzają. Ostatni weekend pozwolił skutecznie naładować akumulatory. Na specjalną uwagę zasługuje sobotni lot który można określić jako ciągłą zmianę planów i gonitwę po okolicy za wypatrzonym nad miastem żółtym Voxem. Pierwotnie chciałem polecieć na północ, ostatecznie obleciałem Toruń, zahaczyłem o Łubiankę i poszwendałem się tu i tam. No i co najważniejsze udało się spotkać "oko w oko" z pilotem żółtego Voxa, jednak do tej pory nie mam pojęcia kogo tu przyniosło....

Bella Skyway Festival 2015 zaliczony

   Na cyklicznym toruńskim festiwalu światła bywamy od lat. Taka nasza tradycyjna okazja do pstryknięcia kilku zdjęć i poobserwowaniu tego, co dany artysta akurat miał do powiedzenia. Obserwujemy, podglądamy i oceniamy. Niestety tegoroczna edycja nieco zawiodła i było zdecydowanie słabiej, biedniej i chyba żadna instalacja nie powaliła na kolana. By jednak nie rysować święta światła w zbyt szarych barwach należy też powiedzieć, że to moje subiektywne zdanie i na pewno są ludzie którym tegoroczna edycja podobała się znacznie bardziej od poprzednich. Może to być spowodowane naciskiem na interakcje z publicznością czego było więcej niż w latach ubiegłych i bankowo są ludzie którym to pasuje. ja wolę bardziej monumentalne fajerwerki z większą ilością światła i dźwiękami od których rezonuje wokół. I tyle na dziś, zobaczymy co będzie za rok...

Of Monsters And Men wpadło w ucho

   Kilka tygodni temu zajrzeliśmy na Openera. Było fajnie i od tej imprezy jakoś nie mogę się uwolnić od słuchania poniższego utworu. Zabrzmiał, został usłyszany, siedzi wciąż głęboko i trzeba przyznać, że kawałem dobrej muzy jest.. Dobrego słuchania :

przegląd przed lotem warto robić

   Przegląd, kontrolę czy jak tam nazwiemy szereg podstawowych czynności wykonywanych przed każdym lotem warto zrobić zawsze. Ma to niebagatelny wpływ na nasze bezpieczeństwo, kondycję napędu i zdecydowanie zwiększa szanse na dolot w miejsce przeznaczenia. Pozwala to czasami na szybkie wykrycie potencjalnego problemu. Gdy jest drobny łatwo można go usunąć, gorzej gdy spowoduje szereg gorszych problemów w trakcie lotu. Nie warto się ograniczać, nie warto wierzyć kumplom o niezawodności, trzeba znaleźć w sobie odrobinę odporności na pragnienie latania i wszystko porządnie sprawdzić. Oczywiście nikt nie będzie prześwietlał tłoka rentgenem jednak wszystkie podejrzane miejsca powinno się sprawdzić. Szczególnie wszelkie połączenia, śruby, nakrętki, luzy, ewentualne wycieki, pęknięcia, śmigło, manetkę, pasek, uprząż i to wszystko co może zaważyć na locie. Na bezpieczeństwie nie powinno się oszczędzać i chodzić na żadne skróty.

   Każdy robi to po swojemu, każdy zwraca uwagę na inne rzeczy, jednak w mojej ocenie lepiej być dokładnym i skrupulatnym, niż wylądować w terenie przygodnym i potem biadolić jaki to nasz napęd jest awaryjny. Wiadomo, zdarzają się konstrukcje nędzne z poważnymi błędami, jednak praktyka uczy, że przynajmniej do niektórych awarii nie doszłoby gdyby użytkownik nieco się przyłożył. Polska rzeczywistość jest taka, że nie ma napędów niezawodnych i czasami latamy na zupełnie amatorskich konstrukcjach robionych przez słabej jakości składaczy dla których miano "serwis" to nieosiągalne wyżyny wiedzy technicznej. Choćby z tego powodu lepiej jest wszystko samodzielnie sprawdzić, niż wierzyć, że tym razem się uda. Prawda jest taka, że albo się uda albo nie. Pal licho jak skończy się na lądowaniu w polu, gorzej gdy straty są poważne lub co gorsze komuś stanie się krzywda. 

   Oczywiście są też dobre niezawodne napędy wykonane przez prawdziwych fachowców. Jednak trzeba otwarcie powiedzieć, że i w  takim napędzie coś może się stać. Wystarczy jakiś drobiazg który zawsze się ma prawo zdarzyć. Tyle w dzisiejszym wpisie, na samym końcu zdjęcie jak potrafi pękać świetnej jakości dren paliwowy. Wychwycone właśnie podczas kontroli naziemnej... 

EPIN po raz kolejny

   Spręż na latanie w ostatnich dniach jest konkretny, jedynie pogoda coś zaczyna szwankować i nie zawsze oferuje lotne popołudnie. Z tej prostej przyczyny dziś budzik zaczął hałasować już koło czwartej, by o jakiejś przyzwoitej porze móc pojawić się w inowrocławskim aeroklubie. Na miejscu trochę gadaniny i pierwszy start nieco po siódmej. Konkretne wahadło i niesmak wobec takiej popeliny. W efekcie nieco krążenia i lądowanie by wystartować jeszcze raz jak człowiek. Drugi start dokładnie taki jak chciałem i nie było się co wstydzić. Trymery na full i gonie jednego z miejscowych kumpli. Plan jest prosty - obszerny krąg wokół miasta, a potem się zobaczy. Paliwa jest dużo, warunki doskonałe więc mielimy powietrze ciesząc się lataniem. 

   Po oblocie miasta lecę dalej sam. Pojawił się słabawy wiaterek i ostatecznie pruję na wschód pogapić się na okolicę lotniska w Latkowie. Gdy docieram nad Parchanki (??) nazwa ta tak mnie urzeka, że postanawiam przyjąć ją za punkt zwrotny i zawrócić akurat tu. Zaglądając "tu i tam" wracam powoli nad lotnisko i ląduję kilka minut po dziewiątej uchachany jak rzadko. Do tego chłonę ile wlezie doskonałą atmosferę tego lotniska i frajdę ze spotkania z innymi pilotami. Tu zawsze można się naładować....

Wieczorowo…

   Jadąc dziś na łąkę nie wiedziałem czy będę latał. Prognozy wieszczyły trzy do czterech metrów z porywami i wzrostem siły wiatru jeszcze przed wieczorem. Coś zrobić jednak z wolnym popołudniem trzeba było zwłaszcza w obliczu konkretnej chęci na przewietrzenie klamotów. Sam wyjazd na łąkę jednak bez zbędnej napinki. Gdyby było nieco zbyt wietrznie to pohulam nieco na kołach bawiąc się trajką, a jak się da polatać to puszczę się w godzinną trasę po okolicy. Jak to zazwyczaj bywa szczęście sprzyja o ile się tylko jest we właściwym miejscu we właściwym czasie. Latanie było i to całkiem fajne.

   Przyjechałem, wypakowałem, chwilkę trzeba było poczekać i można było polecieć. Sam lot w warunkach przypominających bardziej jesień niż pełnię lata, u góry nieco ciemnych chmur które ostatecznie się rozeszły, a pod kołami coraz więcej zaoranych pól, przypominających, że żniwa powoli odchodzą do przeszłości. 

   Cały lot bez większych wodotrysków - wycieczka kawałek za A1, nieco kręcenia w kierunku Kowalewa i powrót z wiatrem nad łąkę. Lądowanie, składanie klamotów i piękny zachód słońca w chwili wyjazdu…..

będą wiatraki #3

   Dziś na blogu kolejna paczka zdjęć z budowy fundamentów pod kolejne wiatraki w okolicy. Jeśli tempo się utrzyma krajobraz będą zdobić kolejne siłownie....

gdy upał to..?

Lato nie odpuszcza fundując kolejne dni z wysoką temperaturą. Kto ma pod nosem jezioro nie ma aż tak źle, może popływać swobodnie lub napędowo. Zupełnie jak z paralotniarstwem, ha :)

dlaczego kurs ??

   W największym skrócie dzisiejszy wpis to tekst nadesłany przez jednego z latających znajomych. Wrzucam zatem w oryginalnej pisowni...Dobrego czytania :

Dlaczego Kurs?

            Na początku napiszę, że jestem dość świeżym pilotem i też latałem kiedyś „po partyzancku” Ale, ale...

    Latam od 2009 roku, chociaż fascynacja ptakami, samolotami i wszystkim, co unosi się w powietrzu była ze mną od dziecka.

   Gdy tylko dowiedziałem się o paralotniach, zacząłem gromadzić literaturę na ten temat, niestety ograniczoną do praktycznie kliku pozycji książkowych i pojedynczych artykułów w czasopismach lotniczych, to był rok 1998 a będąc jeszcze uczniem, mając ograniczone możliwości wyjazdowo - finansowe, jak też po prostu z niewiedzy jak zacząć, porzuciłem temat praktyki... aż do rzeczonego 2009 roku, kiedy to spotkałem w okolicy wiślanych wałów „prawdziwych” paralotniarzy.

   Dlaczego napisałem ten wstęp? Dlatego, że jak sądzę większość zwykłych, prostych ludzi z nizin, nie mających kontaktu z szerszym środowiskiem lotniczym/paralotniowym, tak właśnie zaczyna. Spotyka kogoś z tego środowiska, po czym ten ktoś albo wysyła na kurs, albo chcąc zainteresować nowego adepta sportem, pokazuje mu pierwsze tajniki. Tak właśnie było ze mną, pierwsze loty na używanym sprzęcie robiłem z małych górek w okolicy, ucząc się na własnych i kolegów „instruktorów” błędach. Nie zdawałem sobie sprawy co może mi grozić, bo de facto nic strasznego się nie działo. Koledzy paralotniarze zresztą nie pozwalali mi na eksperymenty w trudnych warunkach.

   Jednak mi osobiście w pewnym momencie takiego latania zaczęło czegoś brakować, czułem, że chciałbym poznać więcej, a wiedzę którą mogłem czerpać od bardziej doświadczonych kolegów już wyczerpałem, oni nic nowego nie mogli, albo nie chcieli powiedzieć. Wiedziałem już, a właściwie wiedzieliśmy, bo w międzyczasie wciągnął się jeszcze jeden kolega, że istnieją takie miejsca jak Nowe nad Wisłą czy Borsk i to całkiem niedaleko od nas, że tam latają, ale nie mogliśmy tam pojechać z wiadomych względów - nie mieliśmy żadnych uprawnień. To co że umieliśmy alpejkę lepiej niż niejeden kursant po egzaminie, jednak w pewnym momencie świadomość partyzantki i ciągła niepewność zaczęły nam przeszkadzać.

   Nie zrozumcie mnie źle, bardzo dużo się na początku nauczyłem, jestem wdzięczny, że mogłem zapoznać się ze „szmatą” w gronie ludzi, którzy to kochają i nie boją się podzielić z innymi pasją, zrobiłem krok na przód, ale okazało się, że do dalszego rozwoju należy usystematyzować, poszerzyć tę wiedzę i zdobyć niezbędne uprawnienia. To są rzeczy które może wydają się błahe, może się wydawać, że skoro wiem jak się ciągnie za sterówki i umiem chodzić ze skrzydłem nad głową wkoło przez 3 godziny to że już umiem; Tak umiem ale mogę umieć więcej, mogę poznać nowych ludzi, latać w nowych miejscach, w innych warunkach, może zostać pilotem tandemu, instruktorem? Poznawanie środowiska pilotów- zawodników, czy po prostu ludzi o których się w tym sporcie mówi daje niesamowitą frajdę i „kopa” do dalszego rozwoju. Nawet jeden dzień latania z takimi ludźmi uczy więcej niż rok z kolegami z łąki, którzy latają „wkoło komina”.

   Zapomniałem w tym wszystkim dodać, co dał mi kurs, gdy wybrałem się na niego po roku latania z małej górki. Dał mi konkretną wiedzę, sprawdził i poszerzył moje umiejętności a przede wszystkim oduczył błędów, nie mówiąc już o tym, że lataliśmy na kursie u ludzi, którzy mogli nam z własnej praktyki przekazać o wiele, wiele więcej niż kolega na górce. Było warto.

   Napiszę jeszcze z innej perspektywy. W moim małym miasteczku na Pomorzu przybywa entuzjastów paralotniarstwa, w ciągu ostatnich dwóch lat to są 3-4 osoby. My, osoby po kursie sami na początku próbowaliśmy ich wdrażać w tajniki, bo bardzo tego chcieli, naśladowali nas podpatrując i nie było problemu, dopóki robili wszystko jak należy... Problem się zaczął, gdy zaczęli snuć własne teorie na temat latania, stref, aerodynamiki i mnóstwa innych rzeczy, przy tym mówiąc, że po co kurs skoro to „tylko” papier a oni już „wszystko” wiedzą.             

   Zgadzam się, że kurs to dopiero początek, papier, kwit od którego wszystko się zaczyna, ale daje on nowe bardzo szerokie możliwości i dopiero otwiera drogę tam, gdzie żaden „pagórkowy latacz” nie dotrze, bo zwyczajnie nie będzie mógł.

on tour #3

   By nie było zbyt jednostronnie w kolejnym urlopowym okresie przeznaczonym na wypoczynek trzeba było obrać kierunek przeciwny. W wielkim skrócie Orłowo i zatokowy Bałtyk dają kopa na kolejne upalne dni.   

   Można doładować akumulator, chwilkę odpocząć i zażyć co nieco relaksu…Jedyna wtopa to koszmarne korki na obwodnicy z powodu jakiejś rozwalonej ciężarówki, cóż, żółwie tempo i świadomość że zwykłe ślimaki winniczki mogą nas wyprzedzić może nieco stresować, jednak trzeba szczerze przyznać, że warto było nieco zmienić otoczenie i pobyć tam, gdzie nas jeszcze nie było....

zaprotezowani też latają...

Czasami bywa, że nawet strata nogi nie stanowi przeszkody, dobrego oglądania :

i znów w powietrzu...

   Urlop trwa, latanie także się zdarza. Może nie tyle ile bym chciał, ale ważne że od czasu do czasu można nieco się schłodzić powietrzem. Z racji upałów obowiązkowe krótkie spodenki, jakaś sportowa koszulka i zimne napoje na pokładzie. 

   Tym razem start na Solo z nóg, oczywiście z Nucleonem nad głową i frajda, że z tym silnikiem notuję wznoszenie półtora metra na odpuszczonych trymerach. 

   Lądowanie z bananowym uśmiechem jak zawsze gdy można trochę się podładować w locie......

on tour #2

   Jest wściekle gorąco, gdy ma się jednak nieco wody tuż pod nosem można jakoś wytrzymać. Urlopujemy dalej....

on tour #1

   Urlop fajna sprawa. Można zerwać się ze smyczy codzienności, zerwać z rutyną i pobyć gdzieś, gdzie nas jeszcze nie było. A jak jest pod ręką dobry klimatyzowany hotel, fajna sympatyczna pogoda i nieco dobrego humoru to można całkiem dobrze odsapnąć od wszystkiego co tak czasami męczy, uwiera i drażni. Wrocław jako punkt rozpoczęcia też daje radę, oczywiście ma kilka niedostatków, jednak jako całość może całkiem miło zaskoczyć..